Þá er víst komið að því. Ég er staddur hér í ODDA á föstudagskvöldi með kaffið og er að reyna að troða síðasta lestrarskammtinum í höfuð mér, því málið er að þreyta sitt síðasta próf á morgun í Eyrbergi kennsluaðstöðu hjúkrunarfræðinema. Hér er magnþrungið andrúmsloft og má heyra saumnál detta. Sennilega er hægt að telja eftirlegukindur á fingrum annarrar handar. Hér er þögn yfir mannskapnum. Andi þekkingar svífur yfir og má finna nærveru hans um vit sér. Það er ákveðin áfangi í húfi því þetta ku víst samkvæmt síðustu talningu vera mitt allra síðasta próf úr skóla hæðarinnar á Íslandi. Hér á eftir mun ég því freista þess að þekkja kvótakerfið út og inn þar sem á morgun eru einmitt 20 ár frá því Kvótakerfi í sjávarútvegi var sett á. Þessa dags verður því minnst sem dagsins sem miðin fóru að nýtast betur en þekkst hafði áður. Við skulum sjá hvernig gengur!